اگر بخواهیم به زبانی ساده درباره ماهیت ریدایرکت برا‌ی‌تان توضیح دهیم، آن را با یک مثال آغاز می‌کنیم. فرض کنید فروشگاهی که همیشه از آن خرید می‌کردید، آدرس خود را تغییر داده و با چسباندن برچسبی، مشتریان خود را راهنمایی می‌کند تا به محل جدید مراجعه کنند. پس کاربران با توجه به آدرس جدید، به فروشگاه مورد نظرشان می‌روند.
حال اگر تغییر آدرس انجام شود ولی مکان جدید به مشتریان گفته نشود چه خواهد شد؟ بدون شک فروشگاه فروش و سود خود را از دست خواهد داد. در فضای کسب و کار مجازی هم به همین منوال است. در واقع باید موتور جستجوی گوگل را از تغییر آدرس مطلع کرده تا به دلیل افزایش نرخ پرش و نمایش ندادن محتوا مورد نظر کاربر، جایگاه خود را از دست ندهید.
بیشتر بخوانید» درصورتی که تمایل دارید وب سایت خود را متناسب با الگوریتم‌های گوگل بهینه کنید، می‌توانید روی تخصص و کمک همکاران ما در سئو سایت در مشهد، حساب کنید.
ریدایرکت چیست؟
در مثال بالا اشاره‌ای به مفهوم ریدایرکت داشتیم. با توجه به این تعریف، زمانی که تصمیم می‌گیرید صفحه یا صفحاتی از سایت را به آدرس جدید منتقل کرده و به خطای 404 برنخورید، باید آدرس آن‌ها را به صفحه جدید منتقل کنید. این کار را ریدایرکت برای شما انجام خواهد داد. نکته اینجاست که کاربر اطلاعی از آدرس جدید سایت ندارد و وقتی روی آدرس قبلی کلیک می‌کند، صفحه‌ای به او نمایش داده می‌شود که اطلاعات به آن منتقل یا همان ریدایرکت شده است.
ریدایرکت 301؛ انتقال اطلاعات و رتبه
ریدایرکت 301 را به عنوان ریدایرکت دائم می‌شناسند که به مرورگرها و موتورهای جستجو اعلام می‌کند که یک صفحه به طور دائم به یک مکان دیگر منتقل شده است. وقتی یک وبسایت یا صفحه وب به یک مکان جدید منتقل می‌شود، استفاده از ریدایرکت 301 به موتورهای جستجو اطلاع می‌دهد که محتوای قدیمی دائماً به مکان جدید منتقل شده است. این کار موجب انتقال اعتبار و رتبه‌بندی صفحه از نظر سئو می‌شود و به کاربران کمک می‌کند تا به صورت صحیح به صفحه جدید منتقل شوند.
ریدایرکت 302؛ انتقال موقت اطلاعات صفحه
ریدایرکت 302 یک نوع ریدایرکت موقت است که به مرورگرها و موتورهای جستجو اعلام می‌کند که یک صفحه به طور موقت به یک مکان دیگر منتقل شده است. وقتی از ریدایرکت 302 استفاده می‌شود، موتورهای جستجو متوجه می‌شوند که این تغییر فقط به صورت موقت است و ممکن است در آینده تغییر کند. این نوع ریدایرکت معمولا برای مواقعی استفاده می‌شود که صفحه اصلی به مدت معینی به مکان دیگری منتقل شده است، اما در آینده قرار است به مکان اصلی بازگردد.
ریدایرکت 307؛ انتقالی موقت برای سرور HTTP1.1
این نوع ریدایرکت به مرورگرها و موتورهای جستجو اعلام می‌کند که یک صفحه به مکان دیگری منتقل شده است، اما تفاوت آن با ریدایرکت 302 این است که روی درخواست‌های آینده از همان مسیر اصلی استفاده می‌کند. به عبارت دیگر، ریدایرکت 307 به مرورگرها می‌گوید که برای درخواست‌های آینده باید به همان مکانی که صفحه به آن منتقل شده است، متصل شوند و ریدایرکت موقتی نیست.
ریدایرکت 303؛ هدایت کاربر به صفحه ای با محتوا مشابه
ریدایرکت 303 به مرورگرها و موتورهای جستجو اعلام می‌کند که یک صفحه به مکان دیگری منتقل شده است. اما تفاوت اصلی آن با ریدایرکت‌های دیگر مانند 302 و 307 این است که ریدایرکت 303 به مرورگرها می‌گوید که برای درخواست‌های آینده باید از یک متد دیگر (مثلاً GET) استفاده کنند برای ارسال درخواست به مکان جدید. به عبارت دیگر، ریدایرکت 303 معمولاً برای اطمینان از اینکه مرورگرها از متد درست برای ارسال درخواست‌ها استفاده می‌کنند، استفاده می‌شود.
Meta Refresh یا ریدایرکت؟ کدام یک بهتر است؟
Meta Refresh یک تکنیک انتقال صفحه وب به صورت خودکار بوده که با استفاده از یک تگ HTML به نام “meta refresh” انجام می‌شود. این تکنیک توسط مرورگرها پشتیبانی می‌شود و به وب‌سایت‌ها امکان می‌دهد تا کاربر را به صفحه دیگری هدایت کنند یا به صورت خودکار صفحه را تازه کنند.
تگ Meta Refresh به صورت زیر در بخش هدر یک صفحه وب قرار می‌گیرد:
“`html
<meta http-equiv=”refresh” content=”تاخیر زمانی; URL=آدرس_صفحه_مقصد”>
“`
– تاخیر زمانی: زمانی که مشخص می‌کند که پس از چند ثانیه صفحه به صفحه مقصد هدایت شود.
– آدرس_صفحه_مقصد: آدرس URL صفحه‌ای که کاربر باید به آن هدایت شود.
استفاده از Meta Refresh برای انتقال کاربران به صفحه‌های جدید یا بعدی ممکن است برای اهداف خاص مورد استفاده قرار گیرد، اما بعضی از موتورهای جستجو ممکن است این روش را به عنوان یک روش پوپولیستیک برای افزایش ترافیک وب‌سایت‌ها تشخیص دهند و این ممکن است به رتبه‌بندی وبسایت شما تأثیر منفی بگذارد. بنابراین، باید با دقت از این تکنیک استفاده کنید و از آن به مدارکی که نیاز به انتقال خودکار به صفحات دیگر دارند، استفاده کنید.
درباره تفاوت تگ کنونیکال با ریدایرکت بیشتر بدانید
تگ کنونیکال (Canonical Tag) و ریدایرکت دو روش متفاوتی هستند که برای مدیریت مسائل مرتبط با SEO (بهینه‌سازی موتورهای جستجو) استفاده می‌شوند. در ادامه تفاوت‌های اصلی بین این دو روش را بررسی می‌کنیم:
تگ کنونیکال
– تگ کنونیکال یک تگ HTML است که در هدر یک صفحه وب قرار می‌گیرد و به موتورهای جستجو اعلام می‌کند که صفحه فعلی نسخه اصلی یک محتواست.
– با استفاده از تگ کنونیکال، می‌توانید از ایجاد محتوای تکراری جلوگیری کنید و به موتورهای جستجو کمک کنید تا محتوای مهمتر را تشخیص دهند.
– تگ کنونیکال به موتورهای جستجو اجازه می‌دهد تا محتوای مشابه یا تکراری را به صفحه اصلی هدایت کنند.
ریدایرکت
– ریدایرکت یک فرایند است که وقتی یک مرورگر یا ربات موتور جستجو به یک URL می‌رود، به طور خودکار به یک URL دیگر هدایت می‌شود.
– ریدایرکت می‌تواند به صورت دائمی (301 Moved Permanently) یا موقتی (302 Found) انجام شود.
– ریدایرکت معمولاً برای انتقال ترافیک از یک URL قدیمی به یک URL جدید استفاده می‌شود.
